Երեկ այսպիսին էր օրը

Տարեց տղամարդը դժվարությամբ էր քայլում, քայլում էր դանդաղ, մտախոհ, ժամանակ առ ժամանակ շունչ առնում։
Զգուշորեն իջավ Ծիծեռնակաբերդի անմար կրակ տանող նեղլիկ աստիճաններով։
Մոտեցավ, զույգ ծաղիկները խոնարհեց հուշաքարին։
Աչքերը երկինք հառեց, խաչակնքեց, աղոթ մրմնջաց։
Ապա հանեց գլխարկը, դժվարությամբ ծնկի իջավ։ Հեկեկաց։
Անմար կրակի մոտ կանգնած օտարազգիները քարացան ու մեկեն ձեռքերը տարան գլխարկներին։
Խոնարհում էր։
Ցնցվեցի։

Կարինե ՄԵԼԻՔՍԵԹՅԱՆ

Մեկնաբանություններ